abi

Bir önceki yazımı okurken fark ettiğim bir ayrıntıyı paylaşmak istedim: Ağabey kelimesinin abi olarak yazılmasını.

Önceki yazımda bahsetitğim üzere, Pohça ve çayoca gibi yazım biçimlerine karşı olmamdan yola çıkarak,  Türkçenin, pek kimse haberdar olmasa da resmen kabul edilmiş kuralları çerçevesinde yazılması gerektiğini savunan biri olduğumu, dolayısıyla ağabey kelimesinin de abi olarak yazılmasına karşı olduğumu düşünebilirsiniz; ama karşı değilim. Tam aksine, çevirilerimde ben de "abi" diye yazıyorum.

Zaten, resmen kabul görmüş yazım kurallarının çok büyük sevdalısı da değilim; ben sadece, insanların birbirini  rahatça anlayabileceği sağlıklı bir iletişimin kurulması için asgari müşterekte buluşulması taraftarıyım. Poğaça kelimesi Tükçede hâlâ bu yazılışa uyacak biçimde telaffuz ediliyorken kelimeyi durduk yerde "pohça"ya dönüştürmenin bir âlemi olduğunu sanmıyorum. Öte yandan, herkes "abi" derken, kelimeyi inatla "ağabey" diye yazmaya diretmenin de bir âlemi yok. Bir dilin, onu konuşan insanlar kadar canlı olduğunu, değişime açık olduğunu ve illa ki değişecek olduğunu kabul ediyorum.

Yine aynı şeyi yazmış olacağım; ama "vok" kelimesi Türkçede aynen bu yazdığım şekilde telaffuz ediliyor. Kelimeyi "wok" diye yazmanın, okunuşuna ya da içerdiği anlama en küçük bir katkısı yok. Tam aksine, "w" harfini kullanmak, dildeki ortak müşterekte buluşma umuduma ağır bir şekilde zarar veriyor.